Bert Visscher doet al jaren erg zijn best om orde te scheppen in de door hem zelf gecreëerde chaos. Hij nam kijkers mee langs ijsbanen, kolenmijnen, vuurtorens, vliegvelden, verlaten stations en bordelen en probeerde telkens vol vuur te redden wat eigenlijk al niet meer te redden viel. Hij zal het wel nooit leren, want opnieuw dreigt er een puinhoop. Het begint al met een verhaal over de thuiskomst van zigeunerfamilie Tokko Pepetto. Vreemd, een zigeuner heeft immers geen thuis, anders is het geen zigeuner. En moeten die woonwagens nou uitgerekend op de plek komen waar strijkijzerhandel 'De Uitstrijk' windmolens wil bouwen? Nou ja, zoek het maar uit, zou je dan denken. Maar nee hoor, Visscher stort zich er weer vol in. Maar wel vol goede moed natuurlijk. Immers, met de smoel richting zon valt de schaduw altijd achter je. En ach, je moet maar zo denken: als alles, echt alles op je afkomt, rijd je waarschijnlijk aan de verkeerde kant!